Polis Andına Sadiq Bir Ömür: Ehtibar Quliyev

2 İyul – Azərbaycan Polisi Günü münasibətilə

Yazan: Cengiz Ehtibaroğlu (Cingiz Quliyev)

Azərbaycan xalqının hüquq-mühafizə sistemində xüsusi önəmə malik olan 2 iyul – Azərbaycan Polisi Günü, bu şərəfli peşəni seçən insanların cəmiyyət üçün necə əvəzolunmaz rol oynadığını göstərən simvolik gündür. Bu gün dövlətin sabitliyini qoruyan, hüququn keşiyində dayanan, gecəsini-gündüzünə qatan qəhrəmanların bayramıdır. Bu gün – mənim üçün isə daha fərqli, daha şəxsi, daha duyğulu bir gündür.

Çünki mənim atam – Ehtibar Quliyev, düz 45 il Azərbaycan polis sistemində xidmət etmiş, sadəcə hüququn yox, həm də ədalətin, vicdanın və sədaqətin siması olmuşdu.

Polislik onun üçün sadəcə iş deyildi

Atamın polis formasını necə ehtiramla geyindiyini xatırlayıram. Sanki o forma təkcə dövlətin simvolu deyildi, həm də onun iç dünyasının, xarakterinin bir parçası idi. Uşaqlıq illərimdə hər dəfə o formanı görərkən qürur duyardım. Bu qürur təkcə oğulluq hissi deyildi – bu, onun dürüstlüyünə, prinsipiallığına, qorxmazlığına duyulan ehtiramdan doğurdu.

Atam deyərdi: “Polis olmaq – təkcə qanunu qorumaq deyil, insanı qorumaqdır. Polis, vətəndaşın səsini eşitməli, onun qorxusunu duymalı, haqqını qorumağa borcludur.”

Bu fikri illərlə yaşadı və yaşatdı. 45 illik xidməti ərzində yüzlərlə insanın həyatına toxundu – bəzən bir ailəni qorudu, bəzən bir uşağın gələcəyini dəyişdi, bəzən sadəcə bir baxışla bir cinayətin qarşısını aldı. Amma heç vaxt bunlarla öyünmədi.

Onun adı – etibar idi, özü də eyni idi

Təsadüfi deyil ki, adı Ehtibar idi. Çünki həqiqətən də ona etibar edilirdi. Onun sözü imza idi. Rüşvətə yox deyən, qorxutmaya boyun əyməyən, hər zaman haqq tərəfdə dayanan bir polis idi o. Yüksək rütbələr, ordenlər onu dəyişmədi – sadə qaldı, xalqın içində yaşadı, xalq üçün çalışdı.

Sovet dönəminin çətin illərində də, müstəqillik illərinin təlatümlü zamanlarında da o, eyni anda həm qanunun sərt üzü, həm də ədalətin mərhəmətli səsi olmağı bacardı.

Polis ailəsi – səssiz qəhrəmanlıq

Atamın işi yalnız onun deyil, ailəmizin də həyat tərzinə çevrilmişdi. Bayramlarda onsuz keçirdiyimiz günlər, gecə çağırışları, təhlükəli əməliyyatlar bizim üçün adi hal idi. Lakin biz heç zaman narazılıq etmədik. Çünki bilirdik – onun yoxluğu, cəmiyyətin varlığı üçündü. O, bir vətəndaşın həyatı üçün öz ailəsinin yanında olmamağı belə gözə alırdı. Bu, sözün əsl mənasında xidmət idi.

İndi o, aramızda olmasa da…

İllər keçdi… Atam bu dünyanı tərk etdi. Amma onun adı, izi, nüfuzu və öyrətdiyi dəyərlər bizimlədir. Bu gün haradasa bir polis haqqa sadiq qalırsa, bir vətəndaş özünü güvəndə hiss edirsə, mən inanıram ki, bu, Ehtibar Quliyev kimi yüzlərlə fədakar polis əməkdaşının qoyduğu mənəvi miras sayəsindədir.

Atamın həyat yolu – sadəcə bir peşənin deyil, bir əqidənin təcəssümüdür. O, yaşadığı kimi getdi: şərəflə, sakitcə, başı dik.

Sonda…

Bu yazı mənim atama bir övlad təşəkkürüdür, Azərbaycan polis sisteminə isə bir ehtiram borcudur. Mən – Cengiz Ehtibaroğlu (Cingiz Quliyev) – onun yolunu, adını və mənə öyrətdiyi dəyərləri yaşatmaq üçün bu yazını qələmə alıram.

Polis Günü münasibətilə bütün fədakar əməkdaşlarımızı təbrik edir, vəzifə başında şəhid olmuş bütün qəhrəmanlarımızı – xüsusilə də atam Ehtibar Quliyevi ehtiramla anıram.

Ruhu şad olsun.

Azərbaycan onu heç vaxt unutmayacaq.

—

Məqalənin müəllifi:

Cengiz Ehtibaroğlu

(Cingiz Quliyev adı ilə də tanınır)

Yazıçı, publisist